το Πνεύμα γελούσε κι έκλαιγε...

 

για κάποια θέματα έχουμε κατασταλαγμένες απόψεις, μοιάζουν ξακάθαρα

είναι όμως κάποια άλλα ¨ευαίσθητα¨ που όσο κι αν τα αναλύσεις οι σκέψεις σου θα μείνουν αποσπασματικές, με αρκετά αποσιωπητικά και ανοιχτές παρενθέσεις…

 παράξενες μέρες-ίσως πάντα έτσι να ήταν…

η φύση πάντα εκεί να μας ξαφνιάζει και να μας παρηγορεί

με τη μυρωδιά του νυχτολούλουδου, τη γεύση της παγωμένης λουίζας, τη λυτρωτική αγκαλιά της θάλασσας
 

γεμίζεις δέος και θαυμασμό νιώθοντας γύρω σου την παρουσία του θείου να σε τυλίγει σαν ένα κουκούλι απόλυτης γαλήνης , δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον, παρά μόνο η παρούσα στιγμή, γίνεσαι ένα με τον ουρανό και τη γη, σώμα και ψυχή ένα...

 

ένα  μικρό γεράκι επιχειρώντας να θεραπεύσει την πληγωμένη του φτερούγα βρήκε καταφύγιο στο κτήμα μας

"Η ψυχή στάλθηκε στον κόσμο με τη θεϊκή ανάσα καθώς το Πνεύμα γελούσε κι έκλαιγε. Η Ψυχή γεννήθηκε από τη χαρά και τον πόνο. Εμφυσήθηκε μέσα σε μια χούφτα χώμα.Το θείο επρόκειτο να ζήσει μέσα σ΄ένα πλάσμα φτιαγμένο από λάσπη...Αυτή είναι όλη η ιστορία. Βγάλε άκρη. Αλλά ακόμη και λογική, φαντασία, προσευχή, τέχνη, έρωτας, τραγούδι και σαξόφωνο δεν μπορούν να ανακαλύψουν το μυστήριο των ψυχών μας. Πολύ περισσότερο να το καταλάβουν…"1

και το ποτήρι με τις χαρές θα το απολαύσουμε μέχρι τέλους - προσφέροντάς το και σε διπλανές διψασμένες ψυχές -  αναζητώντας πηγές στο δρόμο μας να το ξαναγεμίσουμε

 και ο πόνος που δεν μπορούμε να αποφύγουμε ας οργώσει τις ψυχές μας αποδίδοντας καρπό…

"Το πιο υπέροχο πράγμα γύρω από τους αγίους είναι πως υπήρξαν

ανθρώπινοι. Νευρίαζαν, πονούσαν, γκρίνιαζαν με το Θεό, ήταν εγωιστές ή ανυπόμονοι ή κακόκεφοι, έκαναν λάθη και μετάνιωναν γι΄αυτά.Κι όμως,συνέχιζαν επίμονα και καρτερικά να τραβούν το δρόμο τους προς τον ουρανό. "2

γιατί …

 

"...πίστη δεν είναι να βγάζεις θρησκοκατάνυκτους ήχους στο φως της ημέρας.Είναι να θέτεις ερωτήματα στο βαθύτερο εσωτερικό εαυτό σου τη νύχτα – και μετά, να σηκώνεσαι το πρωί και να πιάνεις δουλειά…"3

Ποτέ ν' αναζητούμε δεν θα πάψουμε
Κι ο τελικός προορισμός κάθε αναζήτησής μας
Είναι να φτάσουμε στον τόπο αυτόν απ' όπου ξεκινήσαμε
Και να τον γνωρίσουμε για πρώτη φορά…4

Τη σοφία Σου προσπαθώ να καταλάβω μυστήριε, γλυκέ, πικρέ, αινιγματικέ, Μοναδικέ Αγαπημένε μου…

 

 

Καλό φθινόπωρο και καλή δύναμη φίλοι μου…

 

1,3 Sarah Ban Breathnach , 2 Phyllis McGinley , 4 T.Eliot

 

Μυστική προσδοκία…

 

ανέκαθεν με γοήτευε ο μικρόκοσμος των αγριολούλουδων

τόση ομορφιά ριγμένη στα πόδια μας

σχεδόν κάτω απ΄τα παπούτσια μας
 

 

 οι χρωματισμοί, τα σχέδια, οι συμμετρίες, η σοφία της λεπτοδουλειάς τους

παραμένουν εκεί ανέπαφα από τα ανθρώπινα μπλεξίματα…

 

κι όταν εναλλάσσεται το χαμόγελο με τη γκριμάτσα του πόνου , κι όταν παίζει με τις τύχες των λαών η ¨ισχυρή¨ αναλγησία,

 

                         

 ο εκάστοτε εξουσιάζων – σε διακρατικές και διαπροσωπικές σχέσεις– με τον εξουσιαζόμενο - θέλει ¨πνευματική αρχοντιά¨ η διευθυντική καρέκλα που ελάχιστοι την διαθέτουν…

                                   

παραμένουν εκεί, περιμένουν εκεί…

"Υπομονή είναι η μυστική προσδοκία της αποκάλυψης του θεού στη ζωή μας…
 Το να δώσουμε κάποιο χρόνο στα γεγονότα για να δείξουν μόνα τους την ταυτότητα και το λόγο τους, το μυστικό τους… "
(Νικόλαος Μεσογαίας)

δύσκολα μας συγκινεί πια κάτι καινούργιο απ΄τα έργα των ανθρώπων, βιβλίο , ταινία, τραγούδι, κείμενο ...

μοιάζουν να έχουν όλα ειπωθεί…

ας έχουμε γυμνασμένη την ακοή μας σε ετοιμότητα για το  ανείπωτο,

εργαζόμενοι στην κατάλληλη συχνότητα…  

“πολλά μικρά πράγματα,
από πολλούς μικρούς ανθρώπους
σε πολλούς μικρούς τόπους,
μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου”
                      

καλό δρόμο φίλοι μου
   

 

 

 

 

Ελάφια στο Κυκλαδονήσι…

απ΄τις φορές που η ζωή σου κλείνει το μάτι…

μας υποδέχτηκαν αιφνιδιάζοντάς μας – σαν να μεταφερθήκαμε ξαφνικά στις σελίδες παιδικού παραμυθιού – σήμερα το πρωί βγαίνοντας από τον παράδρομο του σπιτιού μας για την καθημερινή πορεία μας

 

μπροστά μας πάλι η ομορφιά δηλώνει την παρουσία της…δίπλα ακριβώς στην ασχήμια…

που μας αποκαλύπτεται μέσα μας και έξω μας-καθώς γνωρίζουμε όλο και πιο βαθιά τη ζωή του νησιού- στο χώρο του σχολείου, των οικονομικών συναλλαγών, στις σχέσεις μέσα στην οικογένεια, στο ζευγάρι…

είναι που εδώ είναι πιο φανερή…

«Ο άνθρωπος είναι ένα πακέτο μεγαλείου και κατάντιας.»

 

ευλογία και η συνάντησή μας με αρκετούς «όμορφους» ανθρώπους …

«Ο άνθρωπος που έχει ξεκινήσει ένα ταξίδι αυτοανακάλυψης προσεύχεται για τη χάρη να αναγνωρίζει τους αδελφούς του που έχουν ξεκινήσει για ένα ανάλογο ταξίδι,και να σέβεται τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας απ΄αυτούς πρέπει να ταξιδέψει για να πετύχει την πληρότητα.»

 

«Όλοι οι άνθρωποι είμαστε γέφυρες δυο κόσμων, του φυσικού και του πνευματικού, του κόσμου της γέννησης και του κόσμου της αναγέννησης.Οι άνθρωποι που πετυχαίνουν ένα άνοιγμα και προς τις δυο αυτές κατευθύνσεις γίνονται μέσο χάριτος και είναι μέσα στη χάρη.Είναι ανοικτοί τόσο στο να δίνουν όσο και στο να παίρνουν,στο να θεραπεύουν όσο και στο να θεραπευθούν,στο να συγχωρήσουν όσο και στο να συγχωρηθούν.»

«Πιθανώς υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στον κόσμο μας έτσι τοποθετημένοι,που το θάρρος τους θα υπερβεί τη λιποψυχία, η καθαρότητα της σκέψης τους τη σύγχυση…πιθανώς η θέλησή τους να γίνει μια σωτήρια ενσαρκωτική γέφυρα.»

 

ποιοι γενναίοι λοιπόν θα κάνουν την ανατροπή;

 

θα υπερβούν τον έτερο εαυτό, τη σύγχυση, τα αναπάντητα, την ατέλεια και θα βάλουν το πόδι πρώτοι στο νερό;

πολλοί πιστεύουν ότι η κρίσιμη μάζα ήδη συγκεντρώνεται…

ΥΣ. οι απόψεις μέσα στα εισαγωγικά από το βιβλίο του π.Φ.Φάρου ¨ταξίδι αυτοανακάλυψης¨