Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

μετεγκατάσταση στο κυκλαδονήσι


μοιάζει να ωρίμασε η στιγμή...


ίσως πρέπει να βάλουμε το πόδι στη θάλασσα για ν΄ανοίξει πέρασμα να διαβούμε απέναντι...


ανεφοδιάζομαι με αθλητικές φόρμες και παπούτσια ...
η πόλη δεν είναι πια για μένα
αρκετά με τον ανταγωνισμό στην οδήγηση, στο πάρκιν, στο ταμείο
τον παραβιασμένο ζωτικό χώρο
την ανυπόφορη γειτνίαση
το matrix φανερό σε κάθε βήμα...

κι είναι που αρκετούς αποχαιρετισμούς μετρήσαμε στα δυο λιμάνια...
κι αυτές οι τελευταίες εικόνες απ΄το νησί μοιάζουν να καλωσορίζουν την επιλογή μου...
να ανιχνεύσω – ψηλαφίσω το Θεό μου στο φυσικό μου περιβάλλον


να συνεχίσω εκεί την περιπέτεια με τον εαυτό μου - που είναι φορές που όπου κι αν είσαι είναι αδυσώπητη...
να πατάω χώμα χορταριασμένο
να μυρίζω χώμα βρεγμένο από την μπόρα που πέρασε...


ωθήστε τα πανιά μου με την ενισχυτική πνοή σας φίλοι μου