κι όμως τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα και οι υπαρξιακές αναζητήσεις συνδέονται…
οι υπαρξιακοί προσανατολισμοί, οι τίμιες και γενναίες μάχες ή ο συμβιβασμός με τον εαυτό και το περιβάλλον,καθορίζουν τις καθημερινές πρακτικές επιλογές
που με τη σειρά τους διαμορφώνουν ανάλογες μορφές κοινωνίας και αναδεικνύουν εξουσίες…
-μεγάλο πράγμα να έχεις συλλάβει το λόγο ύπαρξής σου και να βαδίζεις προς την ολοκλήρωσή του-
το χθεσινό χιόνι έλιωσε-κάνει ακόμη κρύο- αποκαλύπτοντας σιγά σιγά την ήδη δηλωμένη παρουσία της άνοιξης
-αυτή η ανακύκληση των εποχών ,που είναι αντιληπτή περισσότερο εδώ στην ύπαιθρο, μαγεύει το παιδί της πόλης…
μυστήριο ον ο άνθρωπος…
παλεύει ανάμεσα στη γη και στον ουρανό,
γέφυρα ανάμεσα στο γήινο και υπεραισθητό κόσμο
φτιαγμένος για τα καθημερινά μα και για τα αιώνια
γιαυτό και στις πιο ευτυχισμένες στιγμές νιώθουμε κάτι να μας λείπει…
γιαυτό η άνοιξη μοιάζει χαρμολύπη - η γιορτή κρατά για λίγο και εξωτερικά, δεν διαπερνά τον πυρήνα της ύπαρξης…
τελικά μήπως είναι αλήθεια η ¨φάρσα¨ που κάνω στον οχτάχρονο ανηψιό μου;
- ξέρεις δεν είμαι από τη γη, κατάγομαι από τον πλανήτη Ουγκαντάνα,
οι γονείς μου με άφησαν στην ταράτσα της γιαγιάς όταν ήμουν μικρή
- δεν υπάρχει τέτοιος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα
- υπάρχει αλλά η προχωρημένη τεχνολογία του τον κάνει αόρατο στη γη
- έχεις πολύ μεγάλη φαντασία …(έρχεται η υποτιμητική μα και ταυτόχρονα υποβόσκουσα προσδοκία-λες να;-απάντηση)
λέτε να είμαστε εξωγήινοι όσοι νιώθουμε ¨ξένοι¨ σ΄αυτό τον κόσμο;
περίεργες μέρες…
η παθητική αγανάκτηση και απαισιοδοξία εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα…
ας κάνουμε τις κινήσεις που χρειάζεται ο καθένας στον υλικό τομέα συνυπολογίζοντας καταστάσεις…
μα κυρίως ας διακρίνουμε και αξιοποιήσουμε τις πηγές πνευματικής και ψυχικής ενέργειας και ανεφοδιασμού μας...
-δυσεύρετη και πανάκριβη η ¨ενέργεια¨σήμερα-
μπορεί να χρειάζεται εγρήγορση
μα και από τα κεράσματα της άνοιξης θα πάρουμε
και θα κλείσουμε και το μάτι στην κακοκεφιά μας
όπως και να έχει στη γη βρισκόμαστε,
το παιχνίδι θα το παίξουμε, τη μάχη θα τη δώσουμε - άλλωστε δεν είμαστε και μόνοι μας…
κι ο Ουγκαντάνα ας περιμένει…
