Βρίσκομαι στο κυκλαδονήσι .Έχει τις ομορφιές της κι αυτή η περίοδος.
Φέτος τη χαίρομαι και αναδρομικά - πέρυσι τέτοια εποχή ήταν ζόρικα, σσσσ μη μιλάς...
Ανθισμένα θυμάρια, ρίγανη, μυρωδιές από τα κίτρινα σπάρτα συνοδεύουν τις απογευματινές καθαρτήριες πορείες μας
πικροδάφνες διάσπαρτες,όπου συναντούν νερό κατά μήκος των ρεματιών,
άνθη αμάραντου, ντελικάτες αγριοτριανταφυλλιές,
τα πρώτα συκάκια έχουν δέσει στα δέντρα, άσπρα και μαύρα νόστιμα μούρα,
ζωντανό νερό πηγής - αναζητώντας το ύδωρ της ζωής...
και πού και πού σμήνη από ενοχλητικά μυγάκια όταν έχει άπνοια.
Άρχισα τα πρώτα μπάνια - πολυδιάστατη απόλαυση...
τώρα που οι παραλίες είναι ακόμη άδειες -τις καθημερινές-
η ακοή απολαμβάνει τα ακούσματα της φύσης.
στέκομαι με τα πόδια στο νερό κοιτώντας τον ορίζοντα εκεί που σμίγει ο ουρανός με τη θάλασσα
κλείνω τα μάτια, απόπειρα ελευθερίας...
νηφαλιότητα, απλότητα, ομορφιά, σιωπή που μιλά κατευθείαν στην ψυχή...
όλα μοιάζουν αυτονόητα...
μέχρι να μπερδευτούν πάλι - μέχρι πότε;
ένα αυθόρμητο αβίαστο χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου
μ΄επαναφέρει ένα μωρό καβουράκι που παίζει με τα δάχτυλα του ποδιού μου.
Μου λείψατε φιλαράκια...
(φωτογραφίες: Ε.Απλαδά, flickr)
