Στο μεθόριο
γνωστού και αγνώστου,
χρονικού και αιωνίου,
δικαίου και αδικίας,
λογικού και παραλόγου,
υπάρξεως και ανυπαρξίας,
ζωής και θανάτου∙
μέσα στα διλήμματα, στα αναπάντητα ερωτήματα, στις απαιτητικές αμφιβολίες, στις ανυπέρβλητες κρίσεις,
εκεί που το λάθος παλεύει με την ανακάλυψη, η συντριπτική ήττα με τη νίκη, η απιστία με την πίστη∙


μέσα στα νοσοκομεία, στις μονάδες εντατικής θεραπείας, στις αίθουσες αναμονής, στα μαιευτήρια, στα κοιμητήρια, στα άσυλα ανιάτων,

στα εργαστήρια γενετικής μηχανικής, στους χώρους όπου κατασκευάζονται πολύ ανθρώπινα οι άνθρωποι,

στα ερημητήρια και τα ασκηταριά, στα λημέρια της ευχής και των δακρύων,

εκεί που το σφυροκόπημα των «γιατί» είναι πιο ισχυρό από τη σιγουριά των «τι»,
εκεί που τα ερωτήματα έχουν μεγαλύτερη αξία από τις απαντήσεις,

εκεί που η ταπείνωση του «αν» και του «μήπως» κινδυνεύει να γίνει αγανάκτηση, γογγυσμός και βλασφημία,

εκεί συχνάζει ο πανταχού παρών Θεός. Εκεί γίνονται οι αποκαλυπτικές συντυχίες. Εκεί γεννιούνται οι μεγάλες γνωριμίες.

(Άνθρωπος Μεθόριος , Νικολάου Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής )