ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Απόψε για μας θέλω να μιλήσω
για μένα και για σένα, το σύντροφό μου, το μισό μου
“είσαι το νούμερό μου” σου είχα πει.
Να πετάξω μια μια τις λέξεις στο χαρτί
πετραδάκια σε λίμνη κάνοντας κύκλους
ολοένα πιο μεγάλους για να σβήσουν
αμβλύνοντας την οξύτητα του πόνου, παραπόνου.

Κυνηγήσαμε –κυνηγάμε- την αλήθεια, το μυστήριο, το Α και το Ω
Χάσαμε, κερδίσαμε, κερδίσαμε…
Συνεχίζουμε να παίζουμε, να ρισκάρουμε, να ζούμε
“Ακόμη κι αν είναι ένα ψέμα το προτιμώ απ΄την αλήθεια του κόσμου” μου λες
Είναι φορές που η ζωή σε παίρνει στα χέρια της
κι ενώ εσύ απεγνωσμένα χτυπιέσαι να της ξεφύγεις,
στη συνέχεια αφήνεσαι στη ροή της και απλά προχωράς παρακάτω.

Κι ήρθε η ώρα να ζήσουμε χωριστά
για κάποιο-πόσο;-διάστημα
-θα βλεπόμαστε συχνά, θα τηλεφωνιόμαστε καθημερινά
αναλύοντας τα της ημέρας μα και της αιωνιότητας-
Ξέρουμε όμως ότι ήρθε η ώρα
να δώσουμε ο καθένας το δικό του αγώνα
Γλυκόπικρη γεύση
“ Τα καλύτερα έρχονται” μου λες κι εγώ κρυφακούω…