Κυριακή 2 Αυγούστου 2009





Ό,τι έχεις μέσα σου παιδιάστικο

σαν θησαυρό να το φυλάξεις

τους λογισμούς, τους πόθους σου άλλαξε

μ΄αυτό ποτέ μην το αλλάξεις.



Κι όταν χλωροφυλλιάσει η όψη σου

και στα μαλλιά σου πέσουν χιόνια

μόνο ό,τι φύλαξες παιδιάστικο

θα μείνει απείρακτο απ΄τα χρόνια!


Γ.Δροσίνης


(φωτογραφία από flickr)

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου!Παρα πολύ όμορφο ποίημα!Πιστεύω οτι η ουσία της ζωής είναι να ξαναγίνουμε παιδιά, βρίσκοντας ξανά την χαμένη αθωότητα.

ANAZHTHΣH είπε...

Γεια και σε σένα.Να είσαι καλά.

Φεγγαρολουστη είπε...

Υπεροχο στ αληθεια να μπορεις να κρατησεις μες την καρδια σου την παιδικοτητα σου... με τα χρονια χανεις στην πορεια την αθωοτητα και την ομορφια που βλεπουν τα ματια ενος παιδιου αλλα αν καταφερεις να κρατησεις ενα κομματι της καρδιας αθωο θα παραμεινεις μεσα σου ενα παιδι...

Καλως σε βρηκα

ANAZHTHSH είπε...

Καλώς βρεθήκαμε φίλη μου.
Καλώς ήρθες στα μέρη μου.

elpenor είπε...

Πόσο αληθινό!

ANAZHTHΣH είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε.
Καλημέρα.Να είσαι καλά.

Ι. Ν. Αγ.Βαρβάρας-Οσ. Σάββα είπε...

Πολύ ωραίο ποίημα.
Το είχε πει και ο ίδιος ο Χριστός ότι αν δεν γίνουμε σαν τα παιδιά δεν θα απολαύσουμε την αιώνια ζωή.

ANAZHTHΣH είπε...

Μόλις σήμερα είδα το σχόλιό σας.
Να είστε καλά.