Άτιτλο

Τα βάζω…
με τους εκφυλισμένους που διοικούν τους λαούς του κόσμου τούτου
με τους πολίτες των λαών που ¨επιτρέπουν¨ ανάξιους ηγέτες

-με συγκίνησαν Γλέζος,Θεοδωράκης που αντί να κάτσουν σπίτι να διαλέγουν χρώμα στα χάπια τους εκτέθηκαν στα χημικά(με ρωτούν οι μαθητές μου ποιοι και πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι…)

τα βάζω…
με τους φορείς αγωγής που παραλαμβάνουν φρέσκο ανθρώπινο ¨υλικό ¨
και το διαβρώνουν,το παραμορφώνουν με γνώσεις άχρηστες και συμπλεγματικές συμπεριφορές

με τη μοίρα του ανθρώπου – κάθε τόσο ¨πέφτουν¨φίλοι και γνωστοί γονατισμένοι από το μαράζι της ασθένειας…

με Εσένα που αγαπώ, γιατί επιτέλους δεν αναβαθμίζεις το επίπεδο του ανθρώπου
με μένα ,τις καταβολές μου,τα γονίδιά μου ,την ανικανότητά μου να εδραιώσω την ισορροπία μου

και… για μια ακόμη φορά …μουσική
πέφτω στο στρώμα της γυμναστικής και πάμε κοιλιακούς…πιο πολλούς
και ραχιαίους και βαράκια…για να ξορκίσουμε το κακό
και ο ¨αλήτης¨ο νους να προσπαθεί να συνδεθεί με Εσένα όσο κι αν κρύβεσαι
Εσένα που θέλω να εμπιστεύομαι γιατί έχω δοκιμάσει γεύσεις σου
και είδα ότι είναι γλυκείς…
κι η φύση – δημιουργία Σου έξω με καλοπιάνει

Κι εσύ με το πιο όμορφο χαμόγελό σου με καλημερίζεις…
¨εγώ μιλώ για δύναμη της ελπίδας ισοδύναμη¨