Μυστική προσδοκία…

 

ανέκαθεν με γοήτευε ο μικρόκοσμος των αγριολούλουδων

τόση ομορφιά ριγμένη στα πόδια μας

σχεδόν κάτω απ΄τα παπούτσια μας
 

 

 οι χρωματισμοί, τα σχέδια, οι συμμετρίες, η σοφία της λεπτοδουλειάς τους

παραμένουν εκεί ανέπαφα από τα ανθρώπινα μπλεξίματα…

 

κι όταν εναλλάσσεται το χαμόγελο με τη γκριμάτσα του πόνου , κι όταν παίζει με τις τύχες των λαών η ¨ισχυρή¨ αναλγησία,

 

                         

 ο εκάστοτε εξουσιάζων – σε διακρατικές και διαπροσωπικές σχέσεις– με τον εξουσιαζόμενο - θέλει ¨πνευματική αρχοντιά¨ η διευθυντική καρέκλα που ελάχιστοι την διαθέτουν…

                                   

παραμένουν εκεί, περιμένουν εκεί…

"Υπομονή είναι η μυστική προσδοκία της αποκάλυψης του θεού στη ζωή μας…
 Το να δώσουμε κάποιο χρόνο στα γεγονότα για να δείξουν μόνα τους την ταυτότητα και το λόγο τους, το μυστικό τους… "
(Νικόλαος Μεσογαίας)

δύσκολα μας συγκινεί πια κάτι καινούργιο απ΄τα έργα των ανθρώπων, βιβλίο , ταινία, τραγούδι, κείμενο ...

μοιάζουν να έχουν όλα ειπωθεί…

ας έχουμε γυμνασμένη την ακοή μας σε ετοιμότητα για το  ανείπωτο,

εργαζόμενοι στην κατάλληλη συχνότητα…  

“πολλά μικρά πράγματα,
από πολλούς μικρούς ανθρώπους
σε πολλούς μικρούς τόπους,
μπορούν να αλλάξουν το πρόσωπο του κόσμου”
                      

καλό δρόμο φίλοι μου