Κάθαρση...

ως καθημερινή κάθαρση σώματος και ψυχής λειτουργεί η επαφή μου με τη θάλασσα, το κολύμπι…

η παρουσία του νερού ζωογονητική, εξαγνιστική, καθαρτήρια, λυτρωτική

το σώμα ίσως ανακαλεί βαθύτερες υδρόβιες μνήμες
τότε που ζούσε περιβαλλόμενο από το αμνιακό υγρό

το υποσυνείδητο του ανθρώπου αναζητά την προέλευσή του ,τη σχέση του με την φύση, τα στοιχεία, το σύμπαν


αισθήση γαλήνης και απόλαυσης
μια συνάντηση με το χαμένο δίδυμο εαυτό μας…

Ο καθένας μια θάλασσα ορίζει
Με ναυάγια, νησιά και γοργόνες
Και μια βάρκα η καρδιά και γυρίζει
Κι όλο ψάχνει να βρει λαμπηδόνες.
Π. Καρασούλος

λαμπηδόνα : μυθικό θαυματουργό φυτό που την ημέρα δε φαίνεται ενώ τη νύχτα λάμπει και που σύμφωνα με δοξασίες φυτρώνει στις κορυφές των ψηλών βουνών

φωτογραφίζοντά το με μεθάει με το άρωμά του

το αγιόκλημα, το γιασεμί, το νυχτολούλουδο, η γαρδένια που άναρχα φύτεψες επιμένοντας πως θα ανθίσει - τα κατάφερες...

το βράδυ διαπερνούν μαζί με τη δροσιά και τους ήσυχους ήχους της νύχτας τ΄ανοιχτά παράθυρα

και συντροφεύουν τους διαλόγους , τις σκέψεις , τα αποσιωπητικά ,τα όνειρά μας...

τα ζώα κινούνται μέσα στο κτήμα χωρίς χρονικές δεσμεύσεις

δες, έχουν κι αυτά τους χαρακτήρες τους

...και συνεχίζω να οραματίζομαι ...

τη μέρα που ο λύκος θα παίζει με το πρόβατο,

το παιδί θα βάζει το χέρι του στη φωλιά του φιδιού γυρεύοντας τρυφερό παιχνίδι

κι ο άνθρωπος θα βιώνει τη μεγάλη συμφιλίωση

με τον εαυτό του, τη δημιουργία και το Δημιουργό...

άλλες φορές πάλι μένω και ζω απλά το τώρα...