Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Όταν το μαχαίρι φτάνει μέχρι το τέλος...

Δεν υπάρχει πιο οξύς πόνος από τον πόνο του παιδιού.
Δεν υπάρχει πιο μεγάλη δοκιμασία από το να το βλέπεις να υποφέρει και να αδυνατείς να του συμπαρασταθείς αποτελεσματικά, να μην μπορείς να βεβαιωθείς για την τελική αποθεραπεία του...
Τελικά, το παιδί μας έχει φύγει. Δεν το έχουμε κοντά μας. Μας λείπει το αντίκρυσμα του βλέμματός του, μας πληγώνει η απουσία της μυρωδιάς του, της υφής του. Η αδυναμία να το χαϊδέψουμε, να το φιλήσουμε, να το σφίξουμε στην αγκαλιά μας...μοιάζει σαν εμπειρία δικού μας πλέον θανάτου. Δεν θέλουμε να ζούμε…
Κάποιοι αποκαλούν το παιδί μας αγγελούδι…Μας λένε ότι βρίσκεται κοντά στον Θεό. Πού το ξέρουν; Το γνωρίζουν; το αισθάνονται; ή μήπως το φαντάζονται ή έτσι το λένε για να μας παρηγορήσουν; Τι τελικά συμβαίνει;…
Πόσο θα θέλαμε να αισθανθούμε το παιδί μας ότιζει, ότι βρίσκεται σε κατάσταση απείρως καλύτερη από αυτήν που ζούσε κοντά μας,ότι κάπως επικοινωνεί μαζί μας, μας ακούει, μας βλέπει, μας παρακολουθεί!

- Θέλω να πεθάνω, πάτερ, μου επανελάμβανε, για να συναντήσω την Αναστασία.
Μου λείπει πολύ το παιδί μου. Έχω θλίψη μέσα μου. Δεν αντέχω. Καταλάβετέ με.
- Δεν ξέρω αν μιλώ με θράσος και εκ του ασφαλούς, της απαντούσα, αλλά ο λογισμός μου λέει ότι τότε θα λυτρωθείς όταν θα θέλεις να φύγεις από αυτόν τον κόσμο για να συναντήσεις κυρίως τον Θεό. Αν δεν υπάρχει Θεός, δεν θα συναντήσεις την Αναστασία. Αν όμως υπάρχει Αναστημένος Θεός, Αυτόν χρειάζεσαι περισσότερο από το παιδί σου και μαζί με το παιδί σου. Αυτός θα σου αποκαλύψει την Αναστασία από αυτήν κιόλας την ζωή. Τι είναι προτιμότερο να είστε οι δυό σας μόνες για πάντα στο κοσμικό τίποτα…ή νάναι μαζί σας κι ο Θεός αιωνίως;
- Ίσως η κόρη σου να γίνει μητέρα σου. Αυτή που γέννησες βιολογικά, να σε γεννήσει πνευματικά. Αυτή που της χάρισες τη ζωή να σου ανταποδώσει την ευεργεσία προσφέροντάς σου την όντως Ζωή. Αυτή που νομίζεις πως την έχασες, αυτή να σε συνδέσει με τον τόσο αληθινό τωρινό κόσμο της. Αυτή που αποκαλείς αγγελούδι συναισθηματικά για να παρηγορηθείς να γίνει ο άγγελος σου πνευματικά για να φωτισθείς...

Στο νοσοκομείο παίδων της Βοστώνης...γνώρισα μια γυναίκα που μου άνοιξε τα μάτια στα επέκεινα, που με έπεισε για την ομορφιά και τη δύναμη της άλλης λογικής... Εκεί έζησα έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν με πάθος να παραμείνουν κοντά μας, με τους καλύτερους όρους και για τον περισσότερο χρόνο αυτοί οι άγγελοι, την στιγμή που ήξερε να επικοινωνεί μαζί τους και μετά το σταμάτημα της τρυφερής καρδιάς τους σε αυτόν τον κόσμο.
Ζούσε την ανακούφιση της αιώνιας ζωής τους τόσο έντονα όσο και τον αγώνα τους για την εφήμερη. Ποτέ δεν παρηγόρησε με τυποποιημένα λόγια. Ποτέ δεν συμπαραστάθηκε με συμβουλές και συνταγές. Συνδύαζε τη βίωση του βαθύ πόνου με την εμπειρία της ολοζώντανης ελπίδας, της εμφανούς και πηγαίας χαράς με τα συνεχώς δακρυσμένα μάτια, την ευγλωττία της σιωπής με την μεστότητα του λακωνικού λόγου, την αγάπη γι’ αυτήν την ζωή με την ισχυρή πίστη στην άλλη.

Στα τέσσερα χρόνια που συνεργάσθηκα μαζί της πέρασαν από τα χέρια μας 305 παιδάκια από την Ελλάδα, όλα με σοβαρότατες παθήσεις... Η αγκαλιά αυτής της γυναίκας ήταν τόσο χωρητική που μπορούσε να δεχθεί εύκολα εκατοντάδες παιδιά, πλήθος γονέων, χαρές μοναδικές, λύπες, ξαφνικούς θανάτους, αιφνίδιες αναστροφές της πορείας, ονόματα, τα πάντα...
- Γιατί κλαις, κ. Βασιλεία, της λέω, αφού πιστεύεις πως δεν πεθαίνουν τα παιδιά;
- ... Κλαίω για τον κόσμο μας που φτωχαίνει σε χαμόγελο, που στερεύει σε αθωότητα, που λιγοστεύει σε τρυφεράδα. Κλαίω για τους γονείς που αδειάζει η ζωή τους, που το μαχαίρι φτάνει μέχρι το τέρμα και δεν μπορούμε κάτι να τους πούμε.... Έχω μια γλάστρα με χρυσάνθεμα, που αρκετές φορές όταν κάποιο παιδάκι πετάει για τον ουρανό ανθίζει ένα χρυσάνθεμο. Μου έχει συμβεί κατ’ επανάληψιν. Την έχω δίπλα στο εικονοστάσι για να μην ξεχνώ τα παιδάκια που βρίσκονται στον ουρανό... Εγώ τις καλύτερες προσευχές μου δεν τις κάνω στους αγίους αλλά στα δεκατέσσερα χρυσάνθεμά μου, στα δεκατέσσερα αγγελούδια μου, στην πνευματική ανθοδέσμη μου...

...Η όξυνση της πνευματικής μας ακοής, εκτός από την παρηγοριά της πίστης, χαρίζει στην ψυχή μας τον φωτισμό και τη χαρά του μυστικού διαλόγου μαζί τους...

( Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός, Νικόλαος Μεσογαίας )




32 σχόλια:

elis.pandora. είπε...

Γενναίες ψυχές πού υπoμένουν τέτοιο πόνο...τέτοιο χαμό...
Παιδιά εγώ δεν έχω μα ράγισα μέχρι το κόκκαλο μου πού σε διάβασα...
Υπάρχει και άλλη ζωή καλή μου και σίγουρα είναι καλύτερη!
Κλαίω μαζί με την Κά Βασιλεία για τον απάνθρωπο άνθρωπο και προσεύχομαι μαζί σας!

zkcome είπε...

ΕΙΠΕ ΛΟΙΠΟΝ Η ΜΑΡΘΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΚΥΡΙΕ ΕΑΝ ΗΣΟ ΕΔΩ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕΝ ΑΠΟΘΑΝΕΙ.
ΠΛΗΝ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΞΕΥΡΩ ΟΤΙ ΟΣΑ ΖΗΤΗΣΗΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΕΛΕΙ ΣΟΙ ΔΩΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΣΤΗΘΗ.
ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ Η ΜΑΡΘΑ ΕΞΕΥΡΩ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΣΤΗΘΗ ΕΝ ΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ ΕΝ ΤΗ ΕΣΧΑΤΗ ΗΜΕΡΑ.
ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΗΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ Ο ΠΙΣΤΕΥΩΝ ΕΙΣ ΕΜΕ ΚΑΙ ΑΝ ΑΠΟΘΑΝΗ ΘΕΛΕΙ ΖΗΣΕΙ.
ΚΑΙ ΠΑΣ ΟΣΤΙΣ ΖΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΕΙΣ ΕΜΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΘΑΝΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ. ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΤΟΥΤΟ;
ΛΕΓΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΝΑΙ ΚΥΡΙΕ ΕΓΩ ΕΠΙΣΤΕΥΣΑ ΟΤΙ ΣΥ ΕΙΣΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ.


http://www.conspiracy-channel.gr/media/1503/%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%A1%CE%99%CE%9A%CE%97_%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%92%CE%9F%CE%9B%CE%97/


http://www.conspiracy-channel.gr/media/1504/%CE%9C%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%98%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%91_%CE%95%CE%9C%CE%A0%CE%95%CE%99%CE%A1%CE%99%CE%91/

55fm είπε...

Συγκινήθηκα...
Δεν έχω λόγια...
Να είσαι καλά γλυκιά ύπαρξη!
Καλή βδομάδα

ΑΝΘΗ είπε...

Πόνεσα, όταν διάβασα αυτή την ανάρτηση! Και να φανταστείς, το βιβλίο το έχω, αλλά πού καιρός να το ανοίξω!
Είναι σκληρό να χάνεις το παιδί σου... ο θάνατος είναι αποχωρισμός. Δύσκολα βιώνεται, θρηνεί η ψυχή σου. Θέλει να προσεύχεσαι πολύ, γιατί μόνο η Θεϊκή βοήθεια μπορεί να σε οδηγήσει στο να απαλύνεις τη θλίψη. Αλλά μήπως νεκρώνονται τα συναισθήματα; Σε ευχαριστούμε, Όλυ μου, για ό,τι μοιράστηκες μαζί μας!

delta είπε...

Το μεγαλύτερο δημιούργημα του ανθρώπου, ο άνθρωπος! Σε περίπτωση απώλειας ο πόνος υπερβαίνει κάθε λογική. Πολλές φορές το σκέφτηκα αλλά δεν υπάρχουν τυποποιημένα λόγια, όπως λες, που να μπορέσουν να προσφέρουν ανακούφιση. Μόνο σιωπή και συμπόνια. Ίσως η υπέρβαση της λογικής μέσω της πίστης, η απόλυτη εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη και η προσευχή να μπορέσει να προσφέρει την ζητούμενη παρηγοριά.

PISTOS788 είπε...

ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΑ ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ...
ΠΟΤΕ Η ΖΩΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ...
ΑΦΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ...ΤΟ ΛΕΕΙ...
ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ...ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ...
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ,ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΟΜΟΡΦΟ ΑΓΩΝΑ ,ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ...
ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ!

ANAZHTHΣH είπε...

elis.pandora.

Γλυκιά μου ούτε εγώ έχω παιδιά μα κι εγώ ράγισα διαβάζοντας αυτές τις γραμμές.Είναι που με απασχολεί κι ο ψυχικός πόνος...Να έρθει η μέρα που η αγάπη θα νικήσει την φθορά και το θάνατο!
Σε γλυκοφιλώ.

ANAZHTHΣH είπε...

zkcome

Ας υλοποιηθούν οι επαγγελίες Του...

ANAZHTHΣH είπε...

50fm

Ολγίτσα μου...
Ευλογημένη η μέρα που θα πάψει ο άνθρωπος να πονά βιώνοντας την αγάπη...

ANAZHTHΣH είπε...

ΑΝΘΗ

Τον κυνηγάω τον Νικόλαο,σε ομιλίες,βιβλία,συνεντεύξεις...
Αγαπημένη μου ενώνουμε τις προσευχές και τις ευχές μας...
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου.

ANAZHTHΣH είπε...

delta

Ποθούμε τη μέρα που θα έρθουν οι απαντήσεις,η αυτοπραγμάτωση,η λύτρωση...Να είσαι καλά φίλε μου.

ANAZHTHΣH είπε...

PISTOS788

Όμορφη η τοποθέτησή σου φίλε.
Ενώνουμε προσευχές και αγώνα...

Διαβάτης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Διαβάτης είπε...

" ... Κλαίω για τον κόσμο μας που φτωχαίνει σε χαμόγελο, που στερεύει σε αθωότητα, που λιγοστεύει σε τρυφεράδα. "

...

Κλαίω για μια ψυχή μονάδική , που μου ετοιμάζει το δρόμο μιας μοναδικής συνάντησης !
Αυτήν την συνάντηση προσμένω ...

Όλυ μου , δεν ξέρω πώς και γιατί , έβαλες αυτές τις μέρες αυτή την ανάρτηση ...

Θα ήθελα περισσότερα στοιχεία για την πηγή . Είναι από βιβλίο , ποιο;
Είναι πολύ σημαντικό να το αποκτήσω. Η ανάρτησή μου 19/2/10 θα σου πει το λόγο .

Μπορώ να μεταφέρω αυτή την ανάρτηση στο " Οδεύοντας " ;

Καλή δύναμη , καλή συνέχεια ...

Την αγάπη μου,

Αργυρούλα

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Είναι λίγη η λέξη "συγκλονιστικό", για την ανάρτηση αυτή. Και είναι δυστυχώς λίγες οι φορές που κυριολεκτικά σε αγγίζουν λέξεις ή προτάσεις που παρατίθενται στο χαρτί. Εδώ σήμερα διαβάζοντάς το ένοιωθα την ανάσα του κειμένου.
Να είσαι καλά που μας το έφερες!
Με την ευκαιρία σε ευχαριστώ εκ μέρους του ΈΚΤΟΡΑ για την επίσκεψή σου και το σχόλιό σου στο ιστολόγιο μας την ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ.

ANAZHTHΣH είπε...

Διαβάτης

Αγαπημένη μου,

σε είχα στο μυαλό μου όταν ξεκίνησα να κάνω αυτή την ανάρτηση...
Πρόκειται για το βιβλίο:
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ
Συγγραφέας: ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ
Εκδόσεις: ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ Α.

Ακουμπώ γλυκό φιλί στο μαγουλάκι σου.

ANAZHTHΣH είπε...

Διαβάτης

Και βέβαια μπορείς να τη μεταφέρεις στη σελίδα σου.

ANAZHTHΣH είπε...

CHRISTOBAL

Καλησπέρα ευγενικέ μου φίλε.
Να είσαι καλά και συ.

Ανώνυμος είπε...

ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ,Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑ.ΗΤΑΝ 9---12 ΚΑΙ 17 ΕΤΩΝ.

ΤΑ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΧΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ.

ΣΥΖΗΤΗΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΗ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΛΑΜΠΕΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΟ!
ΣΑΝ ΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!

ΟΜΟΡΦΗ ΑΝΕΜΩΝΗ ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΩ ΑΚΟΜΗ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΣΚΕΦΤΩ?

efhbos είπε...

Δυστηχως για καποιους ανθρωπους...Η ζωη ειναι πολυ σκληρη...Δεν ξερω πως ειναι...Και ουτε θελω να μαθω...!

katerina είπε...

Δε το πιστευω ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ!χθες ξεκίνησα το συγκεκριμένο βιβλιο! Τα γεγονότα ,η ίδια η ζωή τελικά μας παει πολυ πέρα απ'την εικονα που έχουμε για το Θεό και για το νόημα της !
Καλό βράδυ γλυκιά μου!

Σταλαγματιά είπε...

Δεν νομίζω πως υπάρχουν λόγια που θα μπορούσες να πεις όταν μιλούν οι ψυχές και οι καρδιές που αντέχουν ένα τέτοιο χαμό.
Νομίζω πως δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό.

Υποκλίνομαι !

Γιώργος είπε...

Ο πόνος της απώλειας αγαπημένων προσώοων είναι πολύ επώδυνος και βασανηστικός,ειδικά τον πρώτο καιρό της απώλειας.Όμως ο Πανάγαθος Θεός παρηγορεί τον άνθρωπο που υποφέρει και δεν τον αφήνει να πέσει σε απόγνωση.
Η ψυχική οδύνη αυτή κατα τον Μέγα Βασίλειο ισοδυναμή με μαρτύριο και όποιος την υποφέρει με υπομονή χαρακτηρίζεται απο τον άγιο Βασίλειο ως μάρτυρα.Καλή σου Σαρακοστή.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ.
ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ

Despina είπε...

Αγαπημένη μου "αναζήτηση" μόλις πριν συνδέθηκα μαζί σου και με τον Πιστό και είμαι συγκλονισμένη με την ανάρτηση του σχολίου σου καθώς εχθές ήμουν σε κηδεία ενός εξάχρονου αγγέλου... Είμαι και εγώ μάνα και ο πόνος είναι ανείπωτος μιας και δεν υπάρχει τίποτα πλην του χρόνου... ΄Οταν γέννησα τον γιό μου πριν 4 χρόνια ευχαριστούσα κάθε μέρα την Παναγία για το Δώρο που μου "δάνεισε" γιατί πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι τα παιδιά είναι "δανεικά", δεν είναι δεδομένα και πρέπει κάθε στιγμή μαζί τους να την βιώνουμε σε όλο το μεγαλείο της. Τουλάχιστον αυτό το προσπαθώ και με τα δύο σπλάχνα μου τις λίγες ώρες καθημερινά που τα βλέπω επιστρέφοντας στο σπίτι από τη δουλειά. Κάθε βράδυ που ξαπλώνω και λίγο πριν κοιμηθώ προσεύχομαι να είναι γερά και οραματίζομαι ένα λευκό φως και χρυσά αστέρια να πέφτουν επάνω τους. Εύχομαι το Φως Του και οι Ευλογίες του να οχυρώνουν κάθε ψυχούλα που Τον χρειάζεται. Φιλιά

ANAZHTHΣH είπε...

telitsa

Να έρθει η ώρα που θα λυτρωθεί ο άνθρωπος φίλη μου...

ANAZHTHΣH είπε...

efhbos

Μακάρι να μην γνωρίσεις το σκληρό της πρόσωπο,να ωριμάσεις σε σοφία και καλοσύνη χωρίς αυτό ...

ANAZHTHΣH είπε...

katerina

Ας πλουτίζουμε σε σοφία και αρετή...Σε φιλώ αδελφή μου.

ANAZHTHΣH είπε...

Σταλαγματιά

Σιωπά ο άνθρωπος και αφουγκράζεται...
Καλό δρόμο φίλη μου.

ANAZHTHΣH είπε...

george-zampiakis

Καλόν αγώνα και καλή Σαρακοστή φίλε μου.

ANAZHTHΣH είπε...

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS

Καλέ μου φίλε έτσι είναι...
Καλό δρόμο να έχεις...

ANAZHTHΣH είπε...

Dsaldari

Καλή μου σ΄ευχαριστώ για το γλυκό σου σχόλιο που καταθέτεις στην παρέα μας.
Να χαίρεσαι τα παιδάκια σου.
Καλώς όρισες!