ΡΟΛΟΙ ΚΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Υπάρχει ο ρόλος του θεατή και εκ του ασφαλούς κρίνοντος
κι ο ρόλος του προσώπου που σκέφτεται, παίρνει θέση κι ενεργεί.

Υπάρχουν άτομα που -από τα μαθητικά μας χρόνια τα συναντάμε- στα παρασκήνια ξεσηκώνουν τους θερμόαιμους και την ώρα της δράσης βρίσκονται στα μετόπισθεν, σιωπηλά, αποποιούμενα την ευθύνη...

Αυτοί που αποφασίζουν να δράσουν θα κάνουν και λάθη μα θα συμβάλουν και σε σημαντικές αλλαγές στη ζωή τους και τον κόσμο.
Ας κυλάει ζεστό το αίμα στις φλέβες τους τους μα ας διαθέτουν και πολύπλευρη θεώρηση της πραγματικότητας και ας υπηρετούν τα πανανθρώπινα ιδανικά ελέγχοντας πάθη κι αδυναμίες και μην επιτρέποντας ποτέ στον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία να τους κατευθύνουν.

Ο πατέρας Ιωσήφ, ερημίτης του Αγίου Όρους, παρακολουθεί τις αερομαχίες στο Αιγαίο και ευλογεί τους πιλοτους των μαχητικών μας.
Απο το 1990 περίπου οι Έλληνες πιλότοι ύστερα απο κάθε εμπλοκή με τους Τούρκους πετάνε πάνω απο το Άγιο Όρος για να πάρουν την ευχή του σεβάσμιου γέροντα.

"Κάθε μέρα, όταν ακούω τον θόρυβο των αεροπλάνων, πετιέμαι απο το κελί μου. Βγαίνω έξω και κυματίζω την Ελληνική σημαία. Δακρύζω απο συγκίνηση, καθώς αυτά τα νέα παιδιά έρχονται πάντα ύστερα απο οποιαδήποτε αποστολή στο Αιγαίο να με χαιρετίσουν και να τους δώσω την ευχή μου.Τους αγαπώ όλους σαν παιδιά μου .Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές αερομαχίες. Έχω νιώσει φόβο και υπερηφάνια. Κάποιοι απο τους πιλότους ήρθαν ως εδώ και με βρήκαν. Αγκαλιαστήκαμε, μιλήσαμε, μου άνοιξαν την καρδιά τους. Μου αποκάλυψαν τα προβλήματα τους. Νιώθω ότι με τα λόγια μου, που είναι λόγια του Θεού, θα γίνουν ακόμα πιο γενναίοι για να υπερασπίζονται πάντα την Ελλάδα μας».

Κι όλα αυτά μέχρι η ειρήνη, ο αυτοσεβασμός κι ο σεβασμός του άλλου, η ισοκατανομή του πλούτου, η συναδέλφωση των λαών να γίνει πανανθρώπινη πραγματικότητα...
Ουτοπία; Μα ζούμε στην εποχή υλοποίησης των ουτοπιών...