Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Παρατηρώντας φυσικές ομορφιές, μεγαλοπρεπείς, επιβλητικές ή μικρά κομψοτεχνήματα όπως ας πούμε τα αγριολούλουδα, αναρωτιέμαι:

ποια Ποιότητα, ποιος Νους, ποιος Λόγος συνέλαβε και δημιούργησε κάτι τέτοιο;
-νιώθω τη συγγενική σχέση μαζί του γιατί το είναι μου πάλλεται σ΄αυτές τις δονήσεις-

Ποιος είναι αυτός που μου δίνει παραδείσιες γεύσεις και μου παίρνει την μπουκιά από το στόμα στο καλύτερο;

Αντιθέσεις, αντιφάσεις...Δίπλα στη μεγαλοπρέπεια η ευτέλεια, στην ομορφιά η φρίκη, στη ζωή η φθορά και ο θάνατος.

Έρχονται πάλι φέτος όμως οι άγριες ανεμώνες και μου υπαινίσσονται την ποιότητα του Δημιουργού-Πατέρα επιτρέποντάς μου για μια ακόμη φορά να ψηλαφίσω κομμάτια του και να ελπίσω...

Σ′ άγριο τόπο εφύτρωσες τ′ ονείρου μου ανεμώνα
και σπάσαν τα κλωνάρια σου οι μπόρες του χειμώνα.
Ρόδο μου μη μαραίνεσαι κι εγώ θα σε γιατρέψω
στο πανεμίδι της καρδιάς θα σε μεταφυτέψω.
(Δ.Αποστολάκης/Χαίνηδες)

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.
"Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν' ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη."(Τ.Λειβαδίτης)

19 σχόλια:

PISTOS788 είπε...

Όλος τούτος ο κόσμος που θωρούμε, γρικούμε κι αγγίζουμε είναι η προσιτή στις ανθρώπινες αίστησες, όλο Θεό συμπύκνωση των δυο τεράστιων δυνάμεων του Σύμπαντου.

Μια δύναμη κατηφορίζει και θέλει να σκορπίσει, ν' ακινητήσει, να πεθάνει. Μια δύναμη ανηφορίζει και ζητάει ελευτερία κι αθανασία.

Αιώνια τα δυο τούτα στρατέματα, τα σκοτεινά και φωτερά, τα στρατέματα της ζωής και του θανάτου, συγκρούονται. Τα ορατά για μας χνάρια της σύγκρουσης τούτης είναι τα πράματα, τα φυτά, τα ζώα, οι άνθρωποι.

Αιώνια οι αντίθετες δυνάμες συγκρούονται, σμίγουν, παλεύουν, νικούν και νικουνται, συβιβάζουνται και ξαναρχίζουν πάλι να πολεμούν σε όλο το Σύμπαντο' από τον αόρατο στρόβιλο σε μια στάλα νερό ως τον απέραντο αστροκατακλυσμό του Γαλαξία.

Στρατόπεδο αλάκερου του Θεού είναι και το πιο ταπεινό έντομο κι η πιο μικρή Ιδέα. Μέσα τους όλος ο Θεός είναι παραταγμένος σε κρίσιμη μάχη.

Και στο πιο ασήμαντο μόριο γης κι ουρανού ακούω το Θεό μου να φωνάζει: Βοήθεια!

Το κάθε πράμα είναι αυγό, και μέσα του το σπέρμα του Θεού ανήσυχο, ακοίμητο δουλεύει. Αρίφνητες δυνάμες απομέσα του κι απόξω παρατάζουνται και το υπερασπίζουν.

Με το φως του μυαλού, με τη φλόγα της καρδίας πολιορκώ την κάθε φυλακή του Θεού, ψάχνοντας, δοκιμάζοντας, χτυπώντας, ν' ανοίξω μέσα στο φρούριο της ύλης θύρα, να δημιουργήσω μέσα στο φρούριο της ύλης τη θύρα της ηρωικής έξοδος του Θεού μας.

Πολέμα, ενεδρεύοντας με υπομονή τα φαινόμενα, να τα υποτάξεις σε νόμους. Έτσι ανοίγεις δρόμους στο χάος και βοηθάς το πνέμα να βαδίσει.

Βάλε τάξη, την τάξη του μυαλού σου, στη ρεούμενη αναρχία του κόσμου. Καθαρά χάραξε απάνω στην άβυσσο το σχέδιο της μάχης.

Πάλεψε με τις φυσικές δυνάμες, ανάγκασε τις να ζευτούν σε σκοπόν ανώτερο τους. Λευτέρωσε το πνέμα που αγωνίζεται μέσα τους και λαχταράει να σμίξει με το πνέμα που αγωνίζεται στα σωθικά σου.

Όταν στο χάος ο άνθρωπος παλεύοντας υποτάξει μια σειρά φαινόμενα στους νόμους του μυαλού του κι αυστηρά τους νόμους τούτους περικλείσει στο λόγο, ο κόσμος ανασαίνει, ταχτοποιούνται οι φωνές, ξεκαθαρίζουνται τα μελλούμενα κι όλες οι σκοτεινές ατέλειωτες ποσότητες των αριθμών λευτερώνουνται υποταζόμενες στη μυστική ποιότητα.

Με τη βοήθεια του νου μας βιάζουμε την ύλη να 'ρθει μαζί μας. Ξεστρατίζουμε τις δυνάμες που κατηφορούν, αλλάζουμε το ρέμα, μετουσιώνουμε τη σκλαβιά σε ελευτερία.

Δε λευτερώνουμε μονάχα Θεό παλεύοντας κι υποτάζοντας τον ορατόο γύρα μας κόσμο' δημιουργούμε Θεό.

Άνοιξε τα μάτια σου, φωνάζει ο Θεός' θέλω να δω! Στύλωσε τ' αυτιά σου, θέλω ν' ακούσω! Πήγαινε μπροστά' είσαι η κεφαλή μου!

ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΙΣΑΙ Η ΚΕΦΑΛΗ ΜΟΥ...
Ασκητικη-Καζαντζακης!

ΑΝΘΗ είπε...

Καλησπέρα, γλυκιά μου Όλυ!

Πολλές φορές έχω σκεφτεί αυτά που μοιράζεσαι μαζί μας. Οι δυο όψεις της ζωής είναι η ζωή κι ο θάνατος, το καλό και το κακό, η χαρά και η λύπη. Σαν το αλάτι και το πιπέρι: η υπερβολική δόση σκοτώνει.

Συμφωνώ ότι εμείς, τα δημιουργήματα του Πατέρα μας, μόνο να ψηλαφήσουμε μπορούμε, αφού τα πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν.

H Ανάρτησή σου όμως με έκανε να θυμηθώ και την "Κουβέντα με ένα λουλούδι", από τα Λιανοτράγουδα του Ρίτσου:
"Κυκλάμινο, Κυκλάμινο,
στου βράχου τη σχισμάδα
πού βρήκες χρώματα κι ανθείς,
πού μίσχο και σαλεύεις;

Μέσα στο βράχο σύναξα
το γαίμα στάλα-στάλα
μαντήλι ρόδινο έπλεξα
κι ήλιο μαζεύω τώρα.

Καλό βράδυ!

ANAZHTHΣH είπε...

PISTOS788

"ν' ανοίξω μέσα στο φρούριο της ύλης θύρα, να δημιουργήσω μέσα στο φρούριο της ύλης τη θύρα της ηρωικής έξοδος του Θεού μας."
Ευλογημένη να είναι η νύχτα στο νησιώτικο καταφύγιό σου.Σε φιλώ.

ANAZHTHΣH είπε...

ΑΝΘΗ
Κυκλάμινα,ανεμώνες...τι ομορφιά!
Ανθή μου αγαπημένη χαίρομαι με την παρουσία σου.Σε γλυκοφιλώ.

Mysteri planet είπε...

Ένας καινούριος δικτυακός φίλος,
μπήκα στο μπλοκάκι σου μέσο της ΑΝΘΗΣ. Πραγματικά πολύ όμορφη ανάρτηση σε βάζει να σκεφτείς για το Δημιουργό σου, τα πάντα εν σοφία επινόησε.
Να έχεις μια καλή και ευλογημένη
χρονιά.


Mysteri planet

Sof είπε...

Υπεροχο!!!!!
Με εκανε να σκεφτω πραγματα που καποιες στιγμες τα ξεχναω..
Καλη χρονια να εχεις γλυκια μου..
Πολλα φιλια....

Σταλαγματιά είπε...

Ο πιο όμορφος και άψογος πίνακας είναι η ίδια η φύση.
Κανείς και ποτέ δεν θα μπορέσει να την ξεπεράσει!!


Υπέροχη επιλογή ποιήματος από τον Λειβαδίτη!

Γλυκό ξημέρωμα

Διαβάτης είπε...

" Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους."
!!!
Μονάδικός κι΄ υπέροχος τούτος ο τρόπος !

Την καλημέρα μου , γλυκειά ψυχή !

Φιλιά ,

Αργυρούλα

ANAZHTHΣH είπε...

Mysteri planet

Καλώς ανταμώσαμε αγαπητέ φίλε.
Ευχαριστώ για τον ερχομό σου και τα καλά σου λόγια.Ευλογημένη και φωτισμένη χρονιά να έχεις κι εσύ.

ANAZHTHΣH είπε...

kastrini

Καστρινούλα μου αντεύχομαι.Πράγματι θέλει συνειδητή προσπάθεια για να θυμόμαστε κάποια σημαντικά πράγματα.Κι εγώ ξεχνιέμαι...
Γλυκοφιλιά.

ANAZHTHΣH είπε...

Σταλαγματιά

Έτσι είναι λαμπερή μου Σταλαγματιά.
Διδασκόμαστε από αυτή,απολαμβάνουμε και πορευόμαστε...Μια πολύ καλή μέρα.

ANAZHTHΣH είπε...

Διαβάτης

Πράγματι ασφαλής τρόπος για να κοιμάσαι αγαπημένη μου.
Την αγάπη μου.

Ανώνυμος είπε...

Kάπου, αλλά δεν θυμάμαι που, είχα διαβάσει κάτι που μου άρεσε πολύ.
Ότι τα λουλούδια διάγουν μια ύπαρξη στοχαστική.
Πέρνα όπως έχεις χρόνο κι απ'το μπλογκ μου να παραλάβεις κάτι.

Thalassenia είπε...

Ευαίσθητη ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ πέρασε και από τη θαλασσένια μου @υλή.
Έχει κάτι για σένα με εκτίμηση.

ANAZHTHSH είπε...

Χρωματιστή και Thalassenia

Καλές μου φίλες ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε.Βραβείο για μένα είναι η εκτίμησή σας.Και επειδή όταν μου προσφέρουν νιώθω την ανάγκη κι εγώ να ανταποδώσω έρχομαι στη σελίδα σας να αφήσω κάτι με τη σειρά μου.

anemona είπε...

Καλή χρονιά…

Υπέροχη ανάρτηση ….
Η αγαπημένη μου ανεμώνη…
Το λουλούδι του «άνεμου»
μια σχέση ζωής & θανάτου…
τι παράξενο αλήθεια τι μαγικό,
Ο άνεμος παίρνει τους σπόρους και φέρνει την ζωή
ο άνεμος φυσά και την μαραίνει τις κλέβει τα φύλλα.. την ζωή…

Να εχεις μια υπέροχη ημέρα

ANAZHTHΣH είπε...

α ν ε μ ω ν α

Καλώς ήρθες στα μέρη μου όμορφη ανεμώνα.Εύστοχο το σχόλιό σου.
Σε φιλώ καλή μου.

Ανώνυμος είπε...

OΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΕΜΩΝΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΣΕ ΑΓΑΠΩ



ΤΕΛΙΤΣΑ

ANAZHTHΣH είπε...

telitsa

Καλή μου τώρα είδα το σχόλιό σου, να είσαι καλά.