"Γερόντισσα Γαβριηλία: Η Ασκητική της Αγάπης"

Ένα βιβλίο, μια μορφή που μπήκε στη ζωή μου πριν μερικά χρόνια και με σημάδεψε.Θα ήθελα να είχε καθορίσει τη ζωή μου και τις πράξεις μου. Ανατρέχω συχνά στις σελίδες του προσδοκώντας…


Η Γερόντισσα Γαβριηλία γεννήθηκε το 1897 στη Κωνσταντινούπολη. Μετά το γυμνάσιο, έφυγε για να συνεχίσει τις Σπουδές της στην Ελβετία στην Σχολή Γεωπονικής.Την αγάπη της στα φυτά,στα δένδρα, στα λουλούδια την είχε μέχρι το τέλος της ζωής της και κυριολεκτικά «μιλούσε» μαζί τους και ώρες-ώρες λες κι έβλεπες την ανταπόκριση τους.Το 1923 μπαίνει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, ως ακροάτρια στην Φιλοσοφική Σχολή.Πήρε το δίπλωμα κι έγινε μέλος της εταιρείας Άγγλων Χειροποδιστών το 1946.

Το 1954 πήγε στην Ινδία όπου και παρέμεινε 5 χρόνια. Ήταν μεγάλος σταθμός στην ζωή της και η ίδια αγαπούσε ιδιαίτερα την Ινδία. Εκεί βοηθούσε ακατάπαυστα πλήθος λεπρών και αρρώστων και τους έδειχνε απεριόριστη αγάπη! Όλοι την αγαπούσαν και την φώναζαν αδελφή Λίλα. Στο καθημερινό της κουραστικό πρόγραμμα ήταν απαραίτητη η δίωρη ανάγνωση της Αγίας Γραφής και πολλές ώρες προσευχής.

Έκανε σημαντικές γνωριμίες (Μητέρα Τερέζα, Sivananda, Baba Amte,Γκάντι,Λούθερ Κινγκ, Λεβ Ζιλέ). Κάποτε την είχε χαρακτηρίσει ένας ξένος ιεραπόστολος «κακή χριστιανή», γιατί σε αντίθεση με τους άλλους ιεραπόστολους στην Ινδία, άλλων θρησκειών που γνωρίζανε πολλές ντόπιες διαλέκτους εκείνη δεν ήξερε καμία και μιλούσε μόνο Αγγλικά και αυτή του απάντησε ότι ξέρει πέντε γλώσσες: Η πρώτη είναι το χαμόγελο, η δεύτερη τα δάκρυα, η τρίτη είναι το άγγιγμα, η τέταρτη είναι η προσευχή και η πέμπτη είναι η αγάπη. Μ’ αυτές τις πέντε γλώσσες γύριζε όλον τον κόσμο. Τότε ο ιεραπόστολος της ζήτησε να ξαναπεί αυτές τις «πέντε γλώσσες» για να της γράψει…

Σε ηλικία 62 ετών γίνεται μοναχή.Ακολουθεί η Αφρική, η Αθήνα, όπου έμεινε στο σπίτι των αγγέλων όπως το αποκαλούσαν τα πνευματικά της παιδιά, όπου κάθε μέρα δεχόταν πονεμένους ανθρώπους και τους βοηθούσε, η Αίγινα και η Λέρος, όπου και εκοιμήθη το 1992 ανασηκώνοντας τα χέρια της στον ουρανό…

Δικά της λόγια:

Κάθε πρωί "υπογράφω εν λευκώ στον Κύριο…"

Δεν μπορώ να πηγαίνω πίσω με το μυαλό μου, γιατί ζω την στιγμή… Το Χθές, δεν υπάρχει. Το Αύριο, είναι του Θεού, όπως και το Χθες ήταν… Και κάθομαι ήσυχα! Στο Αιώνιο Παρόν του Θεού!

Ποτέ να μην λες «γιατί περνώ αυτό»; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης...Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο του Θεού. ΟΛΑ γίνονται ή επειδή ο θεός τα θέλει ή επειδή τα παραχωρεί …είναι μια εκπαίδευσις.