Στα λιμάνια
μου δημιουργείται μια παράξενη συγκίνηση καθώς παρατηρώ την κίνηση αυτών που έρχονται ή φεύγουν κουβαλώντας μαζί με τις αποσκευές τους χαρές και λύπες που τις ταξιδεύουν.

Με δυο λιμάνια συνδέθηκε η ζωή μου τα τελευταία χρόνια.



“Μα όποιος στ’αλήθεια ερωτεύεται κάνει τον πόνο προσευχή,βαρκούλα κάνει το φιλί και ξενιτεύεται.”( Ιωαννίδης Αλκίνοος)

''Eκείνοι που ταξιδεύουν κοιτάζουν το πανί και τ'αστέρια ακούνε τον αγέρα

ακούνε πέρα απ'τον αγέρα την άλλη θάλασσα

σαν ένα κοχύλι κλειστό κοντά τους, δεν ακούνε τίποτε άλλο...''Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ

“Καράβια είμαστε που ρίχνονται στο κύμα που ‘χουν στο αίμα τους αλμύρα και σκουριά

για μας ο θάνατος και το μεγάλο κρίμα είναι να μένουμε δεμένα στη στεριά”( Άκος Δασκαλόπουλος)

“Καράβια μοιάζουν οι ψυχέςκι ανέμους να ζητήσεις

ταξιδευτές στ' αμπάρια τους σαλπάρουν για αναμνήσεις

Μαλαματένια άγκυρα και χρυσαφένιοι κάβοι

πιάνουν και δένουν στη ζωήγια λίγο το καράβι"( Δημήτρης Υφαντής )

“Μια ζωή ταξίδευα απ' τη χαρά στο δάκρυ
Γιατί ποτέ δεν ήθελα ν' αράξω σε μιαν άκρη

Κι απ' το Θεό μου ζήταγα το πιο ψηλό κατάρτι

Τα πέλαγα, τα κύματα και τ' άγνωστο στο χάρτη"(Λίνα Δημοπούλου )