έφυγε και το τελευταίο πλοίο της βδομάδας για απέναντι,
πέρα…
μαζί του και οι γείτονες του σ/κ , νεοαποκτηθέντες φίλοι
κάποιοι απ΄αυτούς
εμάς δεν είναι πια η πρωτεύουσα ο προορισμός μας - κλείνουμε
σχεδόν τρια χρόνια στην καινούρια μας εστία
"τους ανθρώπους να τους αγαπάτε, να μην τους εμπιστευόσαστε"
μας είχε πει πριν από χρόνια ένας σοφός γέροντας – μαχητής…
όταν αρθρώνω αυτή την φράση οι περισσότεροι αντιδρούν – η
αλήθεια είναι ότι κι εγώ συνεχίζω να εμβαθύνω στο νόημά της με τον καιρό,
κρύβει έννοιες όπως επιείκεια, συγχωρητικότητα, αυτάρκεια που επιτυγχάνεται με
εσωτερικό αγώνα, αποθέματα ενέργειας, ικανότητα ανιδιοτελούς προσφοράς στον
εκάστοτε πλησίον ,συνειδητότητα…
η Αθηνά, αγέρωχη και φοβισμένη…
ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο τσίπουρο παρείσφρησε το θέμα
στην κουβέντα με τους επισκέπτες του σ/κ
" Όλοι οι άνθρωποι βρίσκονται στη ζωή σου για να σε διδάξουν
πολύτιμα μαθήματα. Πάρε το μάθημά σου, ευχαρίστησε και προχώρησε. Αντί να
μέμφεσαι,είναι καλό να σκέφτεσαι ότι όλα τα γεγονότα και οι άνθρωποι που πέρασαν
απ΄τη ζωή σου έπαιξαν ένα θείο ρόλο."W.W.Dyer
δυσκολοχώνευτα λόγια ή μήπως όχι;
πλάι στον εξωτερικό αγώνα που μαίνεται – στον κοινωνικό, εργασιακό, οικονομικό τομέα- ο αμείλικτος μα και υπέρτατος εσωτερικός αγώνας…
όμορφοι που είμαστε οι άνθρωποι όταν είμαστε ελλιπείς αλλά καλοπροαίρετοι, πειραχτήρια αλλά και αυτοσαρκαζόμενοι, απόλυτοι αλλά και τρυφεροί, σφάλλοντες αλλά μετανοούντες, ανεπαρκείς αλλά ουρανό ατενίζοντες…